Dolina niewielkiej rzeczki Kamionki i jej otoczenie wyróżniają się na mapie Wielkopolski sporymi różnicami wysokości i bogactwem przyrody. Rzeczka płynie tam głęboko wciętą doliną o stromych zboczach i jarach. Bogate, mroczne i tajemnicze bagienne lasy olszowe, liczne źródliska oraz sama Kamionka o wartkim, prawie górskim nurcie są charakterystyczne dla tej doliny. W wielu miejscach występują przyrodnicze osobliwości takie jak m.in. górski pełnik europejski, nietypowe paprocie i wiele rzadkich gatunków roślin i zwierząt, co wskazuje na dużą czystość środowiska.
Dolina Kamionki to rynna glacjalna, czyli zagłębienie terenu powstałe w wyniku działalności wód roztopowych wypływających z lodowca. Lodowiec, który w trakcie wycofywania się z tych terenów pękał i topniał, zostawiał po sobie ogromne ilości wody. Rzeki płynące pod lodowcem miały olbrzymią siłę, były niczym dzisiejsze górskie potoki, tylko że znacznie większe. Te rwące potoki płynące pod lodowcem wyrzeźbiły malowniczą dolinę Kamionki, której wnętrze wypełnione jest różnymi progami, wzniesieniami, zagłębieniami i jarami. Stąd należy wnioskować, że w trakcie tworzenia tej wspaniałej rynny glacjalnej zachodzić musiało bardzo wiele procesów.
W okolicy nie brakuje też cennych zabytków. Najstarszym z nich jest gotycki kościół p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Kamionnie z 1499 roku, położony nad krawędzią doliny.
Szczególnie wyróżnia się bogato ornamentowany cegłą, gotycki szczyt kościoła od wschodniej strony.
Z Kamionny wędrowaliśmy po terenie obfitującym w krajobrazy niczym nie różniące się od pogórzy, mającym nad nimi jednak tą przewagę, że na pogórzach brakuje naturalnych jezior.
W południowej części doliny leżą wsie Mnichy i Mniszki z zabytkowymi dworami i zabudowaniami folwarcznymi oraz gorzelnią. W Mniszkach utworzono Centrum Edukacji Regionalnej i Przyrodniczej, które zajęło budynki gospodarcze dawnego folwarku polskiej szlachty - Unruhów. W zabudowaniach znajdują się bogate zbiory staroci. Eksponaty muzealne związane są m,in. z ginącymi zawodami jak kowalskim, szewskim, garncarskim, wikliniarskim, pszczelarskim, sprzętem dawnego gospodarstwa domowego oraz dawnymi maszynami rolniczymi.
My przekazaliśmy dla CERiP w Mniszkach starą pralkę - tarkę, na której nasze babcie i mamy prały ręcznie brudy.