Mówią „baba z wozu ,koniom lżej”..a baba na koniu? :alien:
W zasadzie miałyśmy kończyć Martinkę, którą napoczęłyśmy po bożemu od Polskiego Grzebienia do Litworowej przełęczy 2 tygodnie temu. Niestety do dyspozycji był tylko 1 dzień, a kolano Natalii znowu się odezwało. Myśl o nocnym dreptaniu asfaltem do Śląskiego Domu plus dalsze podejście wzbudzały pewien niekontrolowany odruch, zwłaszcza u Natalii, bo ja byłam dość zdeterminowana aby sprawę zakończyć. Koniec końców padło na Konia. Wiem, wiem, to już zionie nudą... Złożyło się na to kilka czynników. Pogoda idealna na tą turnię, ja chciałam ją powtórzyć w milszych okolicznościach przyrody, a Natalia chciała na nią się wybrać wcześniej czy później. A zatem nic tylko połączyć siły. Startowałyśmy, nie śpiesząc się po 6 z Popradzkiego Plesa, by po 2,5 godzinach znaleźć się pod naszym celem. Nie będę się rozpisywać nad drogą, bo jaki koń jest, każdy widzi
Było fajnie, miło i przyjemnie i nawet bez tłoku jak na takie warunki. Przed nami jeden zespół dwójkowy.
Ponieważ decyzja zapadła dosłownie wieczorem w sobotę nie miałam czasu odpowiednio się przygotować, szukałam przed wyjazdem jakiegoś zbędnego, plastikowego pojemnika w domu ,ale nic sensownego nie znalazłam.
Na szczycie nadal puchy brak, w miejscu gdzie ostatnio ją widziałam, wcisnęłyśmy tylko kartkę z naszą notatką.
Gratki.
.
