Zaczęliśmy drugą setkę munrosów i zaczynanie śmierdzi, stwierdzam. Tyle potu, a ze stu zrobiło się raptem sto dwa. Zero emocji, które towarzyszyły dobijaniu do setki.
W każdym razie, było fajnie. Oto mostek, który może się oficjalnie chwalić że pokonał Vespę:
Żeby ta dziura była pojedyncza ogarnęłabym, ale podwójna - stanąć na takiej maciupciej deseczce - nie dziękuje. Nie zważając na utyskiwanie Mazia, który już stal po drugiej stronie, machnęłam ręką i udałam się w chaszcze szukać brodu (z sukcesem).
Pogoda z początku była maksymalnie mizerna, zapowiadało się że nie będzie prawdziwego funu tylko obowiązek małżeński:
A jednak, już po godzinie zrobiło się tak!!
Fota szczytowa z munro nr 101:
Loch Lomond:
Zdecydowaliśmy że ciśniemy na drugiego.
A to to cel jednej z naszych najfajniejszych wycieczek ever, Ben Lui. Po raz pierwszy ćwiczyliśmy tam użycie czekanów:
Wchodziliśmy wówczas środkową odnogą grani w centrum. Z perspektywy wygląda to zaskakująco pionowo! A tak naprawdę były tylko dwa miejsca gdzie z kumpelą piszczałyśmy (ale za to jak
).
A właśnie, na Ben Lui byla akcja ratunkowa. Jak się przyjrzeć, w prawym dolnym rogu zdjęcia widać siedzący na grani żółty helikopter. Pobierał kogoś z kotła,tam faktycznie łatwo się wysypać:
My zaś kontynuowaliśmy. Fajnie, że udało się znaleźć kawałek porządnej zimy w sytuacji, gdy większość gór była tylko ufajdana na biało...
Fota szczytowa, nr 102:
Było pozytywnie, męcząco, zimno i baaardzo widokowo - tak jak lubię
(jutro praktyki na 12 godzin... Ależ będę bluźnić
)
