Cała akcja odbyć się miała już rok temu jednak na tydzień przed planowanym wyjazdem trzasnęło mi kolano. Tak więc wyjazd szlak trafił ale plany wycieczki na Północ w głowie zostały. Motywacja jest, kasa odłożona, kolano znów żyje. Słowem - trzeba cisnąć w 2014!
Uwaga nr 1: Relacja będzie podzielona na części bo nie jestem w stanie wszystkiego ogarnąć od razu.
Uwaga nr 2: W trakcie wyjazdu moja karta SD odmówiła współpracy więc praktycznie wszystkie zdjęcia z pierwszych pięciu dni i niektóre zdjęcia z dni kolejnych są autorstwa kolegi Wojtka.
Część 1 - Jotunheimen "Dom Gigantów"
Dzień 1 - Prom
Wstaję jeszcze ciemną nocą. Szybko kończę pakowanie i pociągiem ruszam w stronę stolicy. Zostawiamy za sobą pierwsze 200 z około 10 tysięcy kilometrów, które mamy zamiar pokonać przez kolejne dwa tygodnie. W Warszawie przesiadka do autobusu i jedziemy w kierunku Gdyni. Tu ponad godzina oczekiwania w porcie i w końcu wchodzimy na prom.
Statek linii Stena Line powoli odbija od brzegu. Przepływając obok oglądamy port, stocznię. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że ta kupa stali wokół jest na swój sposób piękna.
Słońce powoli zachodzi - nie zobaczymy tego towarzyszącego nam na co dzień zjawiska przez następne dwa tygodnie - a my powoli płyniemy ku Północy.
Dzień 2 - Ku górom
Ranek wita nas chłodem i lekkim deszczem. Całe niebo w chmurach. Dopływamy powoli do Karlskrony.
Szkierowe wybrzeże w okolicach miasta:
Tu znów pakujemy się do autobusu. Przed nami cały dzień drogi.
W okolicach Goteborga zaczynają się pierwsze poważniejsze pagórki i skały. Kierujemy się dalej ku północy i mijamy w końcu granicę szwedzko-norweską. Najpierw kierunek Osło, potem przez Hamar i Lillehammer pędzimy w kierunku Lom.
Zaczynają się pojawiać coraz to większe pagóry a w okolicach Otta możemy podziwiać już odległe szczyty parków narodowych Jotunheimen i Rondane. Jest pięknie!
Przed północą dojeżdżamy do Lom i skręcamy na południe w przepiękną dolinę. Z jednej strony góry Jotunheimen, z drugiej Breheimen. Ja pierdziele! Tak miało być.
Docieramy w końcu na nocleg w dolnym schronisku pod Galhoppigen - Raudbergstulen. Wstępnie chciałem jeszcze po przyjeździe pospacerować po okolicznych pagórkach ale byłem już tak zrypany całym dniem drogi, że jedyne o czym już marzyłem to żarcie, prysznic i łóżko.
Główny budynek schroniska:
Jeden z domków:
Dzień 3 - Galdhoppigen 2469 m n.p.m.
Noc nam nie grozi więc startujemy do góry na spokojnie. Podjeżdżamy drogą do górnego schroniska - Juvasshytta.
Ludzi sporo ale pogoda jak na razie całkiem ładna.
Grzbiet Kjelen:
Wyciąg narciarski na lodowcu Vesljuvbrean:
Powoli ruszamy w górę. Jako, że Juvasshytta znajduje się na wysokości ok 1800 m n.p.m. przewyższenie nie jest duże i można iść na luzie.
Jezioro Juvvatnet, stacja narciarska i Juvasshytta (w głębi):
Szlak nie jest wymagający. Idziemy wydeptaną ścieżką po kamieniach przekraczając od czasu do czasu pola śnieżne.
Widok ze szlaku na wschód:
W końcu dochodzimy do lodowca Styggebrean. Pomimo, że ścieżka przez lodowiec jest bardzo dobrze przedeptana a sam lodowiec wydaje się być płaski jak stół zakładamy uprzęże i wiążemy się liną.
Okolice lodowca:
Droga przez lodowiec trwa około 20 minut. Wchodzimy na grzbiet, który ma nas wyprowadzić prawie pod sam szczyt. Po prawej widać już północną ścianę Galdhoppigen, po lewej Keihaustopp i lodowiec Piggbreen, za placami lodowiec Styggebrean. Zdecydowanie świetne miejsce!
Grupa na lodowcu:
Keihaustopp i szczeliny lodowca Piggbreen:
Grzbiet wyprowadzający prawie pod szczyt:
Północna ściana Galdhoppigen:
Końcowe podejście jest krótkie ale jakoś niesamowicie daje mi w dupę. W końcu jest! Udało się! Tyle, że siedzimy w chmurze więc za wiele nie widać. Ludzi masa, pod szczytem mały schron z zawrotnymi cenami. Siedzimy chwilę i rozkoszujemy się zdobyczą.
Schronisko pod szczytem:
Tyle widać...
Schodzimy na dół tą samą trasą. Pogoda zaczyna się pieprzyć. Zaczyna sypać śnieg, przez moment wali grad. Niżej śnieg przechodzi w deszcz. Na szlaku tłok, zawijamy się więc jak najszybciej do naszego dolnego schroniska. Gdy jesteśmy już na miejscu delikatnie się przejaśnia. Jemy pyszną zupę rybną, pijemy norweskiego browca. Tak miało być!
Okolice schroniska Raudbergstulen:
