Ileż to razy myślałem o tym szczycie idąc dol. Złomisk. Wychodząc na Złomiską Rówień za każdym razem robiłem mu zdjęcia. Szpiczasty szczyt wystający z grani przyciąga wzrok jak magnes. W końcu przyszedł na niego czas. Mając jeszcze kilka dni urlopu postanowiłem coś podziałać w Tatrach
Zatem rozsyłam info po kumplach. Jak na złość akurat gdy mam wolne to każdy jest czymś zajęty. W końcu piszę do Tomka. Ten od razu się zgadza. W związku z tym, że wcześniej nie wspinał się w Tatrach postanawiam wybrać coś interesującego ale niezbyt trudnego. I tym oto sposobem przypomniałem sobie o Żłobistym. Tomek zgarnia mnie przed 4tą. Na parkingu w Szczyrbskim okazuje się, że znów podnieśli cenę z 7 na 8euro. Co roku podwyżka o 1euro? Płacimy haracz, robimy przepak i ruszamy. W schronisku robimy standardowy pitstop. W lewym żlebie jesteśmy po ok. 3godz od startu. 
Wymyśliłem sobie, że zaczniemy rozruch już grzędą biegnącą środkiem żlebu. Szeimy się i wspinamy w stronę przełączki. Po dojściu na nią kierujemy się w stronę Kazalnicy.
Następnie wchodzę na filar. Dalszych wariantów jest kilka. Trudniejsze momenty można obejść ale wybieram ciekawsze miejsca w postaci dwóch zacięć. Dochodzę do spiętrzenia grani gdzie teren robi się już trudny. Dało by radę to przejść ale jest kłopot z asekuracją.
Schodzimy na prawo na ostrze filara kawałek poniżej konia skalnego. Tutaj chwila zastanowienia jak to przejść. Robimy stan. Tomek zakłada baletki bo dotychczas szedł w zwykłych trekach. Bierze konia okrakiem i następnie po płycie wchodzi w kopułę szczytową. Mi ten odcinek poszedł sprawniej bez emocji chodź z dołu wyglądał groźniej.
Na szczycie jesteśmy po ok. 5,5godz. Widoki ze szczytu są świetne!
Z 14 szczytów WKT nie widać tylko 3. Podczas drogi do góry nie mogłem się doczekać płyty z rysą którą opisuje Paryski jako najtrudniejsze miejsce. Niestety opis z WHP wydawał mi się jakoś mało czytelny i gdzieś ją minęliśmy idąc swoim wariantem. Szkoda bo na zdjęciach wyglądała bardzo ciekawie. 
Ciekawe czy ktoś już skakał ze szczytu na base jump bo miejsce jest idealne
Pstrykamy sporo zdjęć. Lufa w stronę dol. Kaczej robi wrażenie. Mógłbym tam siedzieć cały dzień. Niestety trzeba się zbierać. Schodzimy kilka metrów granią w stronę Żłobistych Wrótek i dochodzimy do pętli zjazdowych. Skała o którą założone są 2 repy i taśma wygląda średnio. Tomek oznajmia, że dla bezpieczeństwa chce dołożyć jeszcze taśmę. Zostawiam moją niebieską (jak ktoś sobie ją zabierze to niech mu służy). Przed wyjazdem zasięgnąłem info od Madnessa odnośnie długości zjazdu i w związku z tym zabraliśmy 1x60m połówkową. Centralnie w dół do żlebu wydawało się, że nie starczy liny ponieważ załamanie ściany ograniczało nam widok. W związku z tym Tomek zjechał po skosie na wrótka. Okazało się, że liny jest wystarczająca długość zatem mogłem zjechać centralnie w dół. Niewątpliwie zjazd był dla nas najbardziej emocjonującym momentem z całej drogi. Zejście kruchym żlebem do dol. Rumanowej do najmilszych nie należy. Rozwiązujemy się. Czasem trzeba pokombinować żeby się nie wrąbać w trudniejszy teren. W końcu możemy się rozluźnić. Ściągamy szpej i ruszamy w dół już standardową ścieżką. 
Droga do schroniska mija dość szybko. Nie ma to jak zmiana obuwia na sandały
Na parkingu jesteśmy o 17:30 zatem całość akcji zajęła nam 10:30godz. Sporo ale zeszło nam trochę czasu na koniu i zjeździe. Kolejny cel z listy odhaczony
