Z góry uprzedzam, że ta relacja to nie żadne tam eksztrema jak ostatnio w tym dziale, tylko takie tam spacerki...
Dzień 0 – 18 lipca 2008r.
Jeżdżąc w Tatry zawsze bardziej koncentrowałem się na Wysokich, a Zachodnie traktowałem z doskoku, jeden (dwa) dni podczas urlopu. Ale odkąd, dawno temu, pierwszy raz stanąłem na Grzesiu (i Wołowcu) i zobaczyłem Tatry Zachodnie w całej okazałości, wiedziałem, że kiedyś muszę poświęcić cały urlop, żeby się po nich powłóczyć.
Co roku staram się spędzić w górach całe dwa tygodnie, niestety w tym roku z powodu paru spraw, które mi wypadły, trochę „wypstrykałem się” z urlopu, więc został mi tylko tydzień.
Żeby nie tracić czasu ruszam już w piątek zaraz po pracy. Niestety jest to najgorszy czas na podróż. Na całej trasie (Tychy, Pszczyna, Bielsko, Żywiec) niesamowite korki. Dopiero za remontowanym odcinkiem drogi w Jeleśni zrobiło się luźniej. Potem tylko przejazd serpentynami za Zubercem i już jestem w Liptowskim Mikulaszu. Miasteczko bardzo przyjemne. W centrum znajomy szyld na sklepie, a obok jego słowacka wersja
Dzień 1 – Biała Skała – Siwy Wierch – Salatin – Dolina Jałowiecka
Na początek zachodni skraj Tatr Zachodnich. Wysiadam z autobusu na skrzyżowaniu do wsi Huty. Pareset metrów w stronę Zuberca i rozpoczyna się szlak. Na początek żmudne podejście lasem. Jedynym urozmaiceniem są tabliczki wskazujące (co 100 m) wysokość n.p.m. Fajny pomysł, choć spotkałem go tylko na tym szlaku.
Ciekawie zaczyna się robić dopiero od Białej Skały. Potem szlak prowadzi pomiędzy labiryntem skał. Coś na kształt naszego Szczelińca lub Błędnych Skał, choć chyba jest ich tu mniej (nie pamiętam dokładnie bo dawno nie byłem w Górach Stołowych). Po drodze dwa łańcuchy, ale bez większych trudności.
Od Siwego Wierchu szlak przez Brestową wiedzie granią na Salatin. Trudności żadnych, wokoło super widoki. Początkowo chciałem iść aż do Banikowej Przełęczy, ale ponieważ pierwszy poranny autobus miałem dość późno (w ogóle komunikacja w tej części Tatr prawie nie istnieje i bez samochodu trudno się poruszać), schodzę na dół prosto z Salatyna. Ten odcinek szlaku jest jak się okazało zamknięty, jednak na górze, ani na spotkanym skrzyżowaniu szlaków nigdzie nie ma o tym mowy i kilku turystów również tam szło. Na dole doliny, prostopadle do szlaku, na odcinku jakichś kilkudziesięciu metrów trwa ściąganie powalonych drzew do potoku. Odbywa się to za pomocą lin i gdyby trwała praca rzeczywiście nie dałoby się tędy przejść. Na szczęście jest sobotnie późne popołudnie i nikt już nie pracuję, więc wszyscy zbłąkani turyści (nie tylko ja) przechodzą jakoś po tych zwalonych drzewach.
Dzień 2 – Podbanske – Kamienista Dolina – Bystra – Bystra Dolina – Podbanske
Z głównej drogi trzeba zjechać w miejscu gdzie są strzałki do Hotelu Permon. Parking zaraz przy drodze – płatny 110 SKK. Sama dolinka łagodnie wznosi się na Pyszne Sedlo. Po drodze wiele wodospadzików, ale i niestety wiele zwalonych drzew, które trzeba omijać. Z samej przełęczy przy super widoczności rzeczywiście widać (jak pisze Nyka) Schronisko Ornak i Staw Smreczyński. Na prawo wydeptana ścieżka na szczyt Kamienistej. Ja legalnie skręcam w lewo na szczyt Błyszcza. Pod samym szczytem Błyszcza oficjalny szlak schodzi stromo na przełęcz i stamtąd dopiero inny znakowany szlak wiedzie na Bystrą. Ja jednak (jak radzi Nyka) kieruję sie wydeptaną ścieżką wiodącą granią prosto na najwyższy szczyt Tatr Zachodnich. Na znakowany szlak, który wiedzie z przełęczy równolegle do tej ścieżki tylko niżej, wchodzę przed samym szczytem. Wokół super widoki, tylko szczyty Tatr Wysokich co jakiś czas chowają się w chmurach. Zejście najpierw granią, a potem ostro na dół i potem wzdłuż potoku, do skrzyżowania ze znakiem czerwonym, którym wracam na parking. W drodze powrotnej zaczyna padać...
Dzień 3 – Chopok (kolejką)
Plan na ten dzień był zupełnie inny, ale gdy rano budzi mnie telefon, za oknem leje, śpię więc dalej. Przestaje padać dopiero około ósmej, choć niebo jest całkiem zachmurzone. Postanawiam, wiec wybrać się do jaskiń Demianowskich. Jadę tam autobusem i gdy już mam wysiadać, to kierowca mówi mi, że przecież dziś jest poniedziałek i jaskinie są nieczynne (wystarczyło trzy dni urlopu i zupełnie straciłem poczucie kalendarza). Będąc juz tutaj nie miałem dużego wyboru na spędzenie tego dnia, decyduję się więc jechać do końca tym autobusem i wjechać sobie na Chopok, a potem się zobaczy.
Wjazd kolejką (opcja góra-dół) kosztuje 290 SKK, ale nie wjeżdża ona na sam szczyt i trzeba jeszcze spory kawałek podejść. Na dole wyglądało to jeszcze optymistycznie, ale juz przy górnej stacji kolejki widoczność była zerowa. Wchodzę na szczyt Chopoka i choć miałem zamiar dojść jeszcze na Dumbier, to z powodu zerowej widoczności i zaczynającego padać deszczu zrezygnowałem z tego pomysłu i dałem trochę zarobić Kamiennej Chacie
Po dłuższym pobycie w Chacie zjazd kolejką (ostatni kurs o 16.00 – wg mnie dużo za wcześnie jak na lato!).
Po południu rozpogodziło się zupełnie, dobry prognostyk na jutro...
Wiem, że na razie tytuł jest nie do końca adekwatny do treści, ale to były miłe złego początki, bo deszcz miał dopiero nadejśc
c.d.n.
Te trasy to moje marzenie, no właśnie, ale jak np bez własnego auta dojechać z Zakopca do początku szlaku na Otrhańce. Potem można z Jarząbczego na Kończysty i do naszej Chochołowskiej.
niewykonalne.
